Өткен аптада мені 23 ақпан күні өткен облыс әкімінің халық алдындағы есеп беру кездесуіне шақырды. Біз, еңбек ардагерлері облыстың әлеуметтік-экономикалық дамуына үлкен мүдделілік таныта отырып, біздің аймақтағы қоғамдық-саяси жағдайды ерекше назарда ұстаймыз. Елу жыл бойы мен өзімнің барлық білімімді, күш-жігерім мен тәжірибемді Ақмола облысының дамуына жұмсадым. Сондықтан, туған өлкемнің азаматы және патриоты тұрғысынан шын жүректен облысымызда болып жатқан процестер мен өзгерістер жөнінде өз көзқарасыммен бөлісіп, бағасын берсем деймін.

Соңында өнегелі із қалдырып, халқына еңбегін сіңірген Атбасар өңірінен шыққан тұлғалар аз емес. Солардың бірі – өлкетанушы, қаламгер публицист Клара Әмірова. Қазақстан Республикасының оқу-ағарту ісінің үздігі Клара Әмірқызы Әмірова 1925 жылы 13 наурызда Атбасар ауданына қарасты Ерікті ауылында дүниеге келген. Ол кісінің жастық шағы Ұлы Отан соғысының ауыр жылдарымен тұспа-тұс келеді. 1944 жылы Көкшетау педагогикалық техникумын бітірген соң туып-өскен ауылында бастауыш сынып мұғалімі болып балаларға дәріс береді.

Облыстық «Арқа ажары» газетінің үстіміздегі жылдың 27 қаңтары күні шыққан санында осы басылымның бас редакторы Қайырбай Төреғожаның ломбардтар туралы мақаласын оқып, шынымен де тіршіліктің бүгінгі бояуы осындай ғой деген ойға қалдым. Мақалада біраз адамдар өздерінің пікірлерін білдірген екен. Мен де қолыма қалам алып, ломбардтар жайлы өз ойымды айтсам деймін.

Соңғы кездері байқап жүргенім, өзіміздің қыз-жігіттеріміз төл теңгеге деген қадір-құрметті ұмытып барады. Көшеде болсын, қоғамдық көлікте отырсын, 1 немесе 5 теңгелері түсіп қалса, мән бермегендей отыра береді. Осындайда осылар еңкейіп әлгі түсіріп алған ақшаларын алуға еріне ме екен деп ойлаймын. Бірақ, тиынның да киесі болады. Соны ұмытпайық…

Түскі үзіліс кезінде азырақ таза ауамен тыныстайын деп редакция маңындағы саябаққа барған едім. Көктем шығып, қар ери бастағанымен, қыстың суық ызғары әлі кете қоймаған кез. Саябақтың бір шетінде жастар әңгіме-дүкен құрып отырса, енді бір жерде кішкентай бүлдіршіндер ата-аналарымен бірге көгершіндердің жерден жем шұқып жегенін қызықтап тұр екен. Біраз серуендеп енді кеткелі жатқанымда орындықта бір апайдың жылап отырғанын байқадым.

Талап, еңбек, терең ой,
Қанағат, рақым, ойлап қой –

Кешегі сал-серілер ақ бесігі, әншілер мен ақындардың киелі ордасы болған Көкше топырағынан соңғы жылдары республикалық деңгейде өнерімен өлеңсүйер қауымды тәнті ететін ақтаңгер айтыс ақыны неге шықпай тұр деген мәнді мәселе бүгінгі күні талайды толғандырып отырғандығы да рас. Осы бір олқылықты жою туралы әркім әртүрлі пікір айтады.

Әр демалыс күнін отбасымызбен асыға күтеміз. Жолдасым екеуіміз де қызметте жүргендіктен, балаларымызға ата-ана ретінде мейірімімізді төгіп, толыққанды көңіл бөлетін күндеріміз сенбі мен жексенбі ғана екені рас. Сол себепті, осы екі күнді барынша қызықты етіп өткізгіміз келеді. Өкінішке орай, облыс орталығында балаңмен демалып қайтатын жөнді ойын-сауық орталықтары болмағандықтан, демалыс күнімізді қайда, қалай өткіземіз деп қатты қиналамыз.

Дүкеннен үйге қажетті заттарымды алып, кассада тұрсам, менің алдымда екіқабат келіншек темекі мен сыра сатып алайын деп тұр екен.

Үйіңіздің жылы болғанына не жетсін шіркін. Үйді жылыту мәселесі әсіресе, біздің солтүстік өңірде өте күрделі. Кешегі кеңес заманының соңғы жылдары әсіресе, ауылдық жерлерде аумағы атшаптырым кең үйлер салына бастады.

Былтыр, жоқ әлде өткен жылы ма екен, Еңбекшілдер ауданында құсбегімен кездескенбіз. Әуелі қыран құс, оны баптау туралы әңгіме өрбіген. Содан соңғы сөз бүркіттің жасы, оның атаулары туралы сабақталған. Білгенімізден білмейтініміздің көп екені рас. Талай тосын жайлардың беті ашылған.