Менің әкем Рахымбек Ұлы Отан соғысына бастан-аяқ қатысып, Балтық, Украин майдандарында фашистермен шайқасқан, ротаның саяси жетекшісі болған адам.
1945 жылы майданнан ауыр жараланып оралған әкем сол жарақаттан мен дүниеге келмей тұрып қайтыс болыпты. 1950-51 жылдары Қорғалжын ауданында колхозда агроном, 1952 жылы партия қызметкері болған екен.
Соғысқа әкемнің ағасы Жұмажан да қатысқан. Мен сол кісінің қолында өсіп, жетілдім. Сондықтан, Рахымбеков Смағұл Жұмажанұлымын. Қос әкемнің де ұлымын. Жатқан жерлері жарық болсын. Қадир
Аллах екеуіне иман рахатын бергей. Әкелерім жайында «Егемен Қазақстан» газетінде жаздым. Келесі кітабыма да кіргізсем деп армандаймын. Мен әкелерімнің бүгінгі бақытты өмір үшін күрескендерін мақтан етемін. Отан анамыз, тәуелсіз Қазақстанымыз аман болғай. Елбасымыздың әлемдегі бейбіт өмірді сақтау жолындағы ұлы еңбектеріне тәнтімін!
Смағұл Рахымбек,
жазушы.
Астана.
