Жыл бастау алысымен ел Президенті Қасым-Жомарт Тоқаев “Егемен Қазақстан” газетіне Тәуелсіздіктің отыз жылдығына арнап көлемді сұхбат берді. Президент қазақтың өткенін де, бүгінін де шынайы көзбен зерделеп, ой-толғамын ортаға салған екен.
Оқыған адам көп жайға қанық болады. Мен бір ғана ойын осы жазбама арқау етуді жөн көрдім. Президент былай дейді: “… Бабалардан мұра болған қасиетті жеріміз – ең басты байлығымыз. Қазаққа осынау ұлан-ғайыр аумақты сырттан ешкім сыйға тартқан жоқ.
Бүгінгі тарихымыз 1991 жылмен немесе 1936 жылмен өлшенбейді. Халқымыз Қазақ хандығы кезінде де, одан арғы Алтын Орда, Түрік қағанаты, Ғұн, Сақ дәуірінде де осы жерде өмір сүрген, өсіп-өнген. Қысқаша айтқанда, ұлттық тарихымыздың терең тамырлары көне заманның өзегінде жатыр.
Жалпы, тарихпен саясаткерлер емес, тарихшылар айналысуы керек”.
Қандай толымды пікір білдіріп отыр. Ресейдің Никоновшылдарына біздің Президентіміз соңғы түйінін айтып отыр. Біздің бабаларымыз Ұлы даланы аттың тұяғымен таптағанда сол Никоновтардың бабалары бар ма еді?!
Біздің бабаларымыз жылқыны ертеп мінгенде олардың бабалары жаяу жүргенін ұмытты ма екен?!
Біздің бабаларымыз шалбар кигенде олардың бабаланы жалаңбұт жүргенін қаперден шығарды ма екен?!
Иә, біздің бабалар қанымен жуылған қасиетті жерімізге ешкім баса-көктеп кіре алмайды. Ол – сөзсіз!
Бақыт Смағұл
